Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 73
26 augustus 2016 - Orthez, Frankrijk
Gisteren was de warmste dag tot nu toe. Ontbijten in het hotel kon pas om 8 uur. Dus ik moest kiezen: vroeg weg zonder ontbijt of de hitte trotseren. De keuze viel op het ontbijt wat on-Frans zeer uitgebreid was. Het personeel was ongelooflijk aardig. Ik kreeg zomaar een flesje lokale wijn kadeau. Gelukkig kon ik de wijn meegeven aan Marie-Claire en Anne die met de taxi naar Orthez gingen. Anne had waarschijnlijk door de hitte een aanval van migraine en kon onmogelijk lopen.
Het heerlijke ontbijt werd onderweg afgestraft door een zinderende hitte. Vanaf 11 uur was er een staalblauwe lucht en de temperatuur liep op tot 38 graden. In de opmaat naar de Pyreneeën begon het al aardig heuvelachtig te worden en veel stijgingen waren in de volle zon. Het meeste last had ik van een flinke blaar die onder het eelt van mijn linkervoet zit. Dit soort blaren zijn heel pijnlijk en genezen slechts langzaam.
Om de klaagzang af te ronden waren de kerken onderweg of gesloten of een halve kilometer van het pad af. 'S avonds om 7 uur kwam ik pas aan in het Clarissenklooster. Het was verreweg de zwaarste dag van mijn Camino geweest.
Je maakt alles mee, een echte Camino!
Geniet ervan, ondanks de ware 'ongemakken'!!
Ik weet niet meer zo goed wat te doen of te schrijven om je nog enigszins te motiveren! Is natuurlijk wel lekker makkelijk lullen hier vanuit mijn luie stoel onder een draaiende ventilator aan het plafond met een kopje espresso onder handbereik.
Zou het helpen als je probeert alle heerlijke toekomstige verlokkingen te visualiseren onderweg? Grote potten bier die over lange tafels worden aangeschoven. Klaterende watervalletjes die hun weg langs grijze rotsen naar beneden trachten te vinden. Grote roestvrij stalen bakken vol geurend Italiaans schepijs in alle kleuren van de regenboog.....
Wij hebben in het verleden voor onze honden dekentjes en halsbanden gehad die je een tijdje in de diepvries moest leggen. Zal wel zo'n zelfde spul bevatten als die bijtringen voor kindjes die tandjes moeten krijgen. Bleef ook nog geruime tijd een verkoelende werking uitoefenen. Tja, soms moet je iets.....
Hoe dan ook Peer, tanden op elkaar en doorzetten man.
Duizend maal respect en wederom succes gewenst!
en denk ondertussen aan de vele voorgangers die het zo mogelijk nog zwaarder en ongemakkelijker hebben gehad...
hang in there, en blijf genieten
Ik begrijp dat de oude mannen in Kessel dagelijks op 'het bankje' met uitzicht op de paarden langs de Maas, dagelijks wachten op hun 'postduif' die je blog-berichten aan hen komt vertellen. Er is een heel dorp wat met je meeleeft.
Beterschap met de nare blaar en toi toi toi!