Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 52
4 augustus 2016 - Saint-Martin-le-Vieux, Frankrijk
Wij zijn gisteren in de stad Limoges gaan eten. Het was opvallend rustig en we hebben heerlijke Limousin biefstuk gegeten. Intussen waren bij de zusters nog twee Fransen gearriveerd. Moeder Brigitte en zoon Aurélien. We waren ze een paar dagen geleden ook al tegengekomen in La Souterraine. Toen was de dochter er ook nog bij maar die kon haar vriendje niet missen en was al na één dag naar huis gegaan. Brigitte heeft grote moeite met het lopen. Ze had hele slechte schoenen en heeft het vervolgens een dag op sandalen geprobeerd met gevolg dat ze haar voeten helemaal kapot liep. Ze wilde in Limoges nieuwe fatsoenlijke wandelschoenen kopen maar de verkoper zei dat ze een dag later terug moest komen omdat haar voeten nu teveel opgezwollen waren. Aurélien is een schat van een jongen. Hij is heel sportief en kijkt heel open de wereld in. Als ze bergop lopen ondersteunt hij de rugzak van zijn moeder. Ik ben benieuwd hoever ze komen. Vandaag blijven ze in ieder geval een dag extra in Limoges.
Rudi was vanmorgen al in alle vroegte vertrokken. Hij had nog wel een heel aardig afscheidsbriefje voor ons allemaal geschreven. Rudi had ook problemen met zijn schoenen. De zolen begonnen los te laten. Hij wilde in Limoges tape gaan kopen om ze weer vast te plakken. Jammer dat ik Rudi waarschijnlijk niet meer tegenkom. Hij loopt grote afstanden en wil bovendien in Spanje de Camino Norte gaan lopen terwijl ik waarschijnlijk de Frances ga lopen.
Monique en ik hadden het zwaar vandaag. We hebben eerst een tijd in Limoges doorgebracht om een oplossing voor mijn schoenen te vinden. Toen dat gelukt was (daarover later meer) moesten we 27 km afleggen in de regen. De laatste 10 km waren onze rugzakken ook nog eens een stuk zwaarder door de boodschappen die we moesten doen. Op ons overnachtingsadres moesten we namelijk zelf koken.
Heel veel succes en vooral wandelplezier. Saampjes een deel van zo'n bijzondere tocht lopen. Een bijzonder geweldig ervaring lijkt mij. Voor jou Peter veel succes voor de rest van je "reis"
Grtz Helma van den Boomen.
Waarom zijn er nergens 'pitstops' zoals bij autoracen? Zou het niet logisch zijn dat alle bakkertjes die geen brood meer hoeven te bakken voor hun cliënten zich laten omscholen tot schoenherstellers?
Had je voor Rudi geen rol Dukt tape in je rugzak zitten?
De vermelding over de armzalige schoenen van mama Brigitte die later vervangen werden door nog triestere sandalen vind ik best verdrietig.
Dus lieve werkloze bakkertjes op de route: gaat allen een omscholingscursus volgen om schoenen van desperate mama's en scheeflopende papa's weer naar redelijke nieuwstaat te kunnen omvormen.
Waarvoor dank.