Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 51
3 augustus 2016 - Limoges, Frankrijk
Gisteren in Saint-Leonard-de-Noblat liep het allemaal anders dan we gedacht hadden. We sliepen in de gemeentegite waar 7 slaapplaatsen zijn. We waren de eerste en aan het einde van de middag dachten we dat we de enigen waren. Na ampel overleg hadden we besloten om een keer zelf te koken. Monique deed nog even een dutje en ik ging boodschappen doen. Op het moment dat ik naar buiten liep werd ik aangesproken door een nieuwe pelgrim, die de gite zocht. Ik heb hem meegenomen naar de Toerist Information om in te checken. Onderweg hebben we kennisgemaakt. Rudi uit Middelburg, twee weken na mij vertrokken. Ik heb hem uitgenodigd om mee te eten, wat hij graag deed. Even later kwamen ook nog onverwacht ons Belgische vrienden.
Monique keek raar op na haar tukje toen ik behalve met de boodschappen ook nog met drie pelgrims binnenkwam. Ze herstelde zich snel en het werd een hele gezellige avond.
Nu zijn we in Limoges. Naast de kathedraal staat een klein klooster van de zusters van Assisi. Ze zijn nog met vijven en één van hun activiteiten is het onderdak geven aan pelgrims. Verder ben ik vandaag nog druk geweest met mijn schoenen om er nieuwe hakken onder te laten zetten. Helaas is het niet gelukt. Twee schoenmakers waren met vakantie en de derde had het zo druk dat de reparatie meer dan een week zou duren.
Jullie kunnen in Kessel zelf ook wel n pelgrimgite
beginnen met zoveel ervaringen!
Heel veel wandelplezier en succes met nieuwe zolen
voor jou wandelschoenen Peter.
Leuk dat je ook bij de zusters naast de kathedraal overnacht!
Volgende stop in Les Cars?
Peter maar te hopen dat je snel een schoenmaker vindt.
Het is allemaal heel herkenbaar waarover je schrijft. Ik heb ook halverwege de hak van mijn schoenzool moeten laten vervangen. Dat is geen flauwekul en je moet ook zeker weten dat de schoenmaker vakwerk kan en wil afleveren. Ga niet over een nacht ijs zou ik willen zeggen.
Je dagelijkse stukken blijven een feest van herkenning, voor mij 15 jr. geleden maar het voelt als gister.
Alle goeds, Fons.
Hemeltje lief, dit moet beslist iets doen met een mens!
Vanmiddag heb ik schoonzus Betty de weg gewezen naar jouw blog en ze verzuchtte dat ze deze tocht ook heel erg graag zou willen lopen als ze er de kans voor zou krijgen.....
Geniet er aub zoveel mogelijk van Peer en Monique.....
Stap ze weer!