Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 98
19 september 2016 - León, Spanje
De 20 km naar León heb ik met Ösa afgelegd. Ik heb nog nooit zo lang met een dominee gesproken. Het leven van een Zweedse dominee gaat niet over rozen, daar kwam ik wel achter. Net een gewoon mens met een echtscheiding en een zoon met zware drugsproblemen. De Camino is in Zweden niet zo bekend. Zeven jaar geleden was Ösa in Noord Spanje op vakantie en zag een fietser in een herberg om een stempel vragen. Dat verwonderde haar en toen ze ging uitzoeken waarom hij dat deed, kwam ze achter het bestaan van de Camino. Sindsdien heeft ze vijf stukken van de Camino Frances gelopen en dit jaar loopt ze hem helemaal.
León is de laatste grote mijlpaal voor Santiago. Nog 300 km, ruim 10 dagen, tot Santiago. Ik kan het nauwelijks geloven!
Anne en Marie-Claire hadden om deze mijlpaal te vieren twee nachten in het Parador de León geboekt, een koninklijk hotel. Ik had nog gekeken wat een overnachting daar kost. 600€ was toch te gek voor deze pelgrim, maar een diner in het Parador met Anne en Marie-Claire kon ik niet laten schieten. Wat een ambiance! We vielen wel uit de toon met onze pelgrimsklofjes.
Er lopen geen boekhouders, bakkers, vaders of geestelijken. Elk sociaal houvast is weg. Ook aan de buitenkant kun je niet meer onderscheiden wat voor soort mens je tegenover je hebt. Daar kom je pas achter als je elkaar 'ontmoet'.
Shabby gekleed dineren in een -tig- sterrenrestaurant; dat zou je een jaar geleden niet in je hoofd gehaald hebben. Je zou er nu echter gaan zitten slechts gekleed in een vijgenblaaadje! Kun je nagaan hoe anders je tegen de wereld aankijkt.
Ook die nieuwe kijk op de wereld en jezelf is een dikke proficiat waard. Goed gedaan menneke....
Loop ze vandaag!
¡Felicidades por llegar a este hito!
Ben benieuwd naar je keuze: drukke Francés vervolgen of rust via Salvador/Primitivo
Met pelgrimsgroet, Jaap MDD
Goed dat je in dat Parador gegeten hebt. 41 jaar geleden mocht ik er eens slapen toen ik met ome Walter een bezoek had gebracht aan de Picos. Was 17 en toen erg onder de indruk. Dusdanig dat ik er als begin dertiger mijn toenmalig vriendinnetje ( Mieke) mee naar toe heb genomen.
Als pelgrim heb ik dit monument links laten liggen, geen tijd en te duur.
Zet hem op maar loop niet te snel want voor je het weet sjouw je weer wekelijks met kliko's.
gr. Fons.
het is inderdaad zo , het einde komt langzamerhand in zicht - kom op Peer nog effe...
Heb je aan de dominee ook jouw ervaring met Zweden in Italie verteld? Of misschien over jouw moeilijke zoon .