Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 76
28 augustus 2016 - Ostabat-Asme, Frankrijk
Maran en Willemien waren gisteren rond 20 uur op de camping. We hebben snel de tent opgezet en zijn toen uit eten gegaan. Het was heel gezellig. We hadden natuurlijk veel te bespreken na twee maanden. Vanochtend hebben we op ons gemak samen ontbeten in een café en daarna ben ik vertrokken richting Ostabat. Maran en Willemien bleven nog een paar uur op de camping en zouden daarna met de auto naar de gite komen die ik voor ons drieën gereserveerd had.
Onderweg naar Ostabat sloot er een mooie hond bij me aan. Hij bleef me maar volgen en bij de eerste pauze kwam hij aan mijn voeten liggen. Hij had een penning om met zijn naam Poup en een telefoonnummer. Ik belde dat nummer en sprak met de eigenaar af dat ik hem in het eerstvolgende dorp opnieuw zou bellen, dan kon hij Poup met zijn auto op komen halen. Hij vroeg of ik niet vervelend vond om dan nog minstens 20 minuten te moeten wachten. Toen ik hem zei dat onderweg naar Santiago 20 minuten niets voorstellen was hij gerustgesteld.
Na een uur had ik nog geen dorp gezien en Poup rende enthousiast 20 meter voor me uit en soms volgde hij op de voet. Op een gegeven moment liepen we langs een drukke weg. Ik had natuurlijk geen riem bij en was bang dat Poup de weg op rende. Bij het eerste huis heb ik gevraagd of Poup daar kon blijven en of ze de eigenaar wilden bellen. Dat was geen probleem want Poup was daar al vaker afgeleverd.
Ik heb de eigenaar nog gebeld. Die was heel blij en vertelde dat hij een kadeautje voor me had maar dat hij dat nu niet kon afgeven. Als ik op de terugweg was van Santiago moest ik het maar op komen halen.
Het zou toch echt teveel van het goede zijn dat een loslopende hond vaak op één bepaald adres wordt afgeleverd en dat zijn baasje zegt dat de beloning, niet in het hiernamaals maar in het heden, opgehaald kan worden als de hoeder van zijn trouwe viervoeter weer op de terugreis richting homeland is. Wat een flapdrol van een baas!
Doe de groeten aan de twee dames; ik ben benieuwd wanneer zij hun vleugels gaan opspelden....
Succes morgen maar weer!
Hij heeft er waarschijnlijk niet veel zin in om zijn lekkere flesjes wijn weg te geven aan alle pelgrims die zijn 'Poup' een dagje onder hun hoede hebben genomen.
Pas een late reactie, ik geef het toe. Het enige excuus dat ik kan aanvoeren is pas sinds kort te beschikken over een aangepaste iPad , gaat zeer traag en moet nog veel leren. Ik heb dan ook jouw verslagen ( in 2 etappes) pas gelezen. Sympathiek da je op dag 24 voor mij door de knieën bent gegaan. Het geboden perspectief nodigt uit om deze aangepaste plek eens te bezoeken. Het moet me van het hart dat ik na gehele lezing, me wel enige zorgen maak van de beïnvloeding die uit gaat van al die kapelbezoekjes met hemels gezang. Na al deze religieuze en contemplatieve momenten, hoop ik toch dat je bij terugkomst weer een relativerende en beschouwende visie op het "zijn" behouden hebt. Nog dank voor je kaart van Bernadette, de dubbele boodschap is begrepen.
Verder een genoeglijke reis en hoor graag de ongecensureerde verhalen bij terugkomst, groeten en liefs Jos
Zusje had reeds aangegeven dat ik van je blog wist: leuk om te lezen dat je deels dezelfde route hebt gelopen (Campaniensis) en bij dezelfde onderkomens hebt overnacht. Ook bijzonder dat je vergelijkbare ontmoetingen hebt, in het bijzonder het hondje dat met je meeliep. Een feest van herkenning! Het ga je goed, ultreia et suseia!
Met groet, Jaap MDD