Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 32
15 juli 2016 - Prémery, Frankrijk
Toen ik gisteren alleen verder liep, was het net of Frankrijk uitdoofde. Het was 14 juli, de Nationale Feestdag. Na 2 uur 's middags gaat alles dicht. Er rijden geen auto's, er zijn geen boeren op het land, je ziet of hoort niemand. Ik moest denken aan een zwoele zomeravond aan de Maas in Kessel. Als om 22.30 het veer stopt, wordt het muisstil en verandert de Maas in een stille spiegel in het maanlicht. Zo was Frankrijk gisterenmiddag en ik liep er doorheen.
Dat er een paar uur later een verschrikkelijke aanslag in Nice zou plaatsvinden is onvoorstelbaar.
Nadat Peter in de taxi stapte heb ik nog 20 km gelopen tot Saint-Révérien. Daar is een pelgrimsgite in een voormalig postkantoor, heel apart. Er is verder niets in het dorp. De beheerder heeft allerlei artikelen in de gite uitgestald, die je tegen kostprijs kunt kopen. Toen ik vanmorgen wakker werd, zag ik dat 2 Belgische meisjes hun tentje opgezet hadden in de tuin. Ze waren afgestudeerd en fietsten over oude wegen in Frankrijk. Een uur later haalden ze me in, bovenop een berg. Wil je achterop? Riep één van de meisjes in dat charmante Vlaams. Ik heb ze hartelijk bedankt maar durfde het niet aan. Zo'n oude pelgrim met een zware rugzak achterop bij een jong Vlaams meisje, ook met volle bepakking, de berg af.
Wel een mooie afwisseling; heb je net je maatje bij een taxi ingeleverd rollen er zo maar plotsklaps twee Vlaamse schonen de tuin binnen. Lijkt me toch iets gezelliger wakker worden dan de afgelopen paar dagen. Zeker als de dames je dan ook nog aanbieden om je de berg af te begeleiden.... Heel aardig!
Je schreef dat de meisjes onlangs afgestudeerd waren en nu de Franse wegen aan het verkennen waren. Dat riep bij mij een beeld van jou op dat zo ongeveer al een jaar of veertig op mijn netvlies staat gebrand.
Na jouw afstuderen moest je ook aan het 'verkennende' leven beginnen en maakte iemand een foto van een jonge pas afgestudeerde ingenieur in een blauwe overal zittend op een toiletpot. Erg flatteus was het niet, de uitdrukking op je gezicht ontbeerde elk spoortje van enige intelligentie en het is in geen honderd jaren te bedenken dat diezelfde persoon nu datgene aan het volbrengen is waar jij mee bezig bent.
Wederom nogmaals chapeau, ik had het echt niet achter je gezocht en bied hierbij mij welgemeende excuses aan.
Wandelse!