Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 31
14 juli 2016 - Prémery, Frankrijk
Vandaag is Peter's laatste dag hier. Hij loopt mee tot Corbigny en pakt dan de taxi richting huis. We kregen nog een mooie tekst van Antonio Machado mee bij het vertrek uit L'Esprit du Chemin: "Wandelaar, jouw voetstappen zijn de weg, niets meer; Wandelaar, er is geen weg, de weg maak je al lopende. Al lopende maak je de weg, en als je omkijkt, zie je het spoor, dat je nooit meer zult bewandelen. Wandelaar, er is geen weg, Alleen de rimpelingen van de zee."
Als ik omkijk zie ik een spoor van bijna 800 km!
Peter heeft op zijn laatste tocht nog mee kunnen krijgen hoe het is om in de regen te lopen. Het heeft de hele morgen ge-onweerd en de buien waren heftig. Omdat hij maar beperkte regenkleding bij zich had, kwam hij drijfnat aan in Corbigny. Daar hebben we nog van een een lekkere afscheidslunch genoten. We hebben het heel leuk gehad in de afgelopen 5 dagen. Nu weer alleen verder, dat heeft ook wat.
Mocht je toch nog behoefte hebben aan nieuwe mensen en nieuwe verhalen voor onderweg; in onze boekenkast zit een leuke! :)
Ik zie dat je de route via Nevers volgt.
Vanavond in Premery? En dan al spoedig in Nevers. Je moet daar zeker overnachten in het klooster waar ook Bernadette ligt. De overnachting is niet echt goedkoop, maar de plek is wel heel bijzonder. Als gast mag je dan ook nog een blik op Bernadette werpen.
Hartelijke groet van Piet Rosenhart die hier in 2007 en 2013 heeft geslapen.
Vannacht geslapen ergens ca. 60 km ten noorden van Dijon. Om middernacht naar het vuurwerk geluisterd buiten en vanmorgen met verbijstering naar de beelden op de tv gekeken die in het ontbijtzaaltje boven de bar hing.
Waanzin en sereniteit liggen geografisch gezien even heel dicht tegen elkaar aan te schurken. Praat je met mensen die je onderweg ontmoet over dit soort zaken? Is elke pelgrim voornamelijk niet met zichzelf bezig tijdens zijn/haar grote tocht? Was je er ook een beetje ziek van dat het land, waar jij zo heerlijk loopt rond te struinen en waar je de afgelopen weken zo gastvrij ontvangen wordt, wederom midden in het hart ongenadig hard werd getroffen?
Je schrijft dat je het prettig vindt om weer even alleen te lopen. Heb je je enigszins bezwaard gevoeld dat je maatje niet echt gekleed was op de ontberingen die hij moest ondergaan? Jemig Peer, ik heb vandaag eigenlijk alleen maar vragen voor je.
Mischien kun je een keertje laten horen wat er allemaal in dat inmiddels toch wel sereen te noemen hoofd van je omgaat.
Ik hoop dat de tocht vandaag niet al te nat verloopt en dat je veilig en goed aankomt in je nieuwe overnachtingsplaats vanavond.