Camino Portugues, dag 7

6 augustus 2017 - Caxarias, Portugal

Om 9 uur was er een mis. Vanwege de zondag was die in de grote gebedsruimte die de omvang heeft van een klein voetbalstadion. Dat was een mooie belevenis als afscheid van Fatima. Ik vond vooral het uitdelen van de hosti's aan zoveel mensen een mooie ceremonie. Vanachter het altaar traden ineens 16 extra zusters aan om mee te helpen met het uitdelen. Ze waren in witte en blauwe gewaden gehuld en hadden alle denkbare huidskleuren. Ik kreeg mijn hosti van een zwarte zuster in een wit kleed.

De pelgrimsroute wordt regelmatig aangepast. Vorig jaar is die aanzienlijk verbeterd met meer wandelpaden en minder asfalt. Niet iedereen is daar blij mee. Zoals Maria en Albino, die een eenvoudige pelgrimsherberg met 8 bedden hebben, langs de oude route.  Bij toeval kwam ik daar terecht. Het is een oude boerderij waar de tijd stil is blijven staan. Maria ging meteen een vuur aanmaken toen ik aankwam, terwijl het buiten 31 graden was. Dat vuur was om mijn douchewater te verwarmen. Terwijl het vuur brandde kreeg ik fris water, een biertje en vers fruit uit de eigen tuin. Maria vertelde dat ze geen familie had behalve haar man. Ze beschouwde de pelgrims een beetje als haar familie, maar nu kwamen er bijna geen meer.

'S avonds mocht ik mee-eten met Maria en Albino. Allemaal verse producten van de eigen boerderij. Zelfs de wijn had Albino zelf gemaakt. Ze gingen hoogst zelden naar de supermarkt, dat was niet nodig. Net zoals gas want je kon ook met hout verwarmen.  Ze hadden het niet breed met het pensioentje van Abino uit zijn bouwvakkersperiode maar wat een schatten van mensen. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Els koster:
    7 augustus 2017
    Geweldig jou logeer adres.
  2. Okkie:
    7 augustus 2017
    Wel mooi, dat het helemaal OK is in het vrome Portugal, dat nonnen 'het Lichaam' uitdelen. Kreeg ineens het beeld van de voetbaldames op mijn netvlies. Lange tijd onzichtbaar in de marge opereren en plotsklaps stralend het middelpunt van alle aandacht.

    Rituelen en tradities veranderen constant. Je spreekt van een 'oude' route die waarschijnlijk een stuk ruiger zal zijn. Het gemak dient echter de mens dus de 'nieuwe' route heeft minder obstakels, betere verlichting en waarschijnlijk een aantal glinsterende supermarkten aan haar zijde. Romantiek verdwijnt en doelmatigheid neemt haar/zijn plaats in.

    Gelukkig heb jij gekozen voor de romantiek en daardoor kwam je bij die heerlijke mensen in hun boerderijtje met afzak-dak terecht. Geweldig!

    Probeer misschien gewoon die kleine pareltjes op te blijven zoeken. Dat alleen al is een doel op zichzelf.

    Succes met alles!
  3. Okkie:
    7 augustus 2017
    Nog even: zijn je cherubijntjes na dag 5 afgehaakt? Tot dan vertelde je in even in de 'we' vorm.......
  4. Gerry:
    7 augustus 2017
    Toeval bestaat niet Peter, wat lief, die mensjes van de herberg!
    Ik zie wel dat er ook goed voor jou wordt gezorgd!
  5. Jos Fassaert:
    7 augustus 2017
    Hoi Peter, ik ben weer terug thuis en kan nu dan ook pas reageren. Het is weer bijzonder om jouw verhalen te mogen lezen. Je maakt weer het nodige mee. Ja, de route is aangepast maar wat fantastisch dat je toch nog bij deze mensen terecht bent gekomen. De tijd heeft hier stilgestaan, wat geweldig om dit mee te mogen maken. Ik kreeg wel wat rillingen over mijn rug bij het zien van de tweede foto, maar dan vanwege wat negatieve gevoelens. Dit terzijde.
  6. Maran:
    8 augustus 2017
    Hopelijk helpt jouw reclame een klein beetje voor die lieve oude mensen