Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 66

19 augustus 2016 - Auros, Frankrijk

In La Réole hebben ze een leuk systeem om Pelgrims onderdak te geven. Er zijn ongeveer 50 plaatsen bij verschillende families. De pelgrims moeten zich om 17:00 uur melden bij de kerk en worden dan over de families verdeeld. Ik was de enige pelgrim en werd opgewacht door een man, Jacques, die me 10 km meenam in zijn auto naar een enorm familiehuis en bijbehorend landgoed. Het was een paar honderd jaar oud. Jacques bracht me naar mijn kamer en nodigde me uit voor een drankje, na het douchen, op het terras bij de familie

Ik had een hele vleugel van het huis voor mezelf. Oud en onderkomen maar heel groot en sfeervol. Op het terras was het een chaos. Jacques en zijn vrouw Elizabeth waren er en verder nog twee vrouwen, een baby, een klein meisje, een man en een vrouw die beiden het syndroom van Down hadden. Pas toen de twee vrouwen met de baby en de 2e man vertrokken werd het mij een beetje duidelijk hoe het in elkaar zat. De bezoekers waren familie die in de buurt op vakantie waren. Het meisje een kleinkind dat bij opa en oma logeerde en de vrouw met het syndroom van Down was de dochter van Jacques en Elizabeth.

Het was heel apart om een nacht bij deze familie door te brengen. Temeer toen Elizabeth me waarschuwde dat hun dochter kleptomaan was en ik goed op mijn spullen moest passen. Toen ik naar bed ging kreeg ik bovendien het advies om mijn deur op slot te doen omdat de dochter vaak 's nachts door het huis doolde. Ondanks deze ongebruikelijke omstandigheden heb ik heerlijk geslapen en ben dankbaar dat een inkijkje heb gekregen in het leven van deze Franse familie.

Ik val wel van het ene in het andere uiterste. Ik ben nu in het klooster Sainte-Marie du Rivet van de Cisterciënzenorde, waar ik een klein kamertje voor mezelf heb. 

Foto’s

7 Reacties

  1. André Driessen:
    19 augustus 2016
    Blijft leuk om over al die verschillende karakters te lezen. Een dochter die kleptomaan is en 's nachts ronddoolt: dat krijg je toch bijna niet bedacht. Wandel ze!
  2. Okkie:
    19 augustus 2016
    Wat een mooie (traditionele?) manier om al het loslopend wild onderdak te verschaffen!
    Zou graag willen weten welke criteria men hanteert. Loslopende mannen in ieder geval bij J. En E. Voor loslopende dames en gemengde koppeltjes zal er zeker ook een vast opvangcentrum zijn. Grote groepen worden waarschijnlijk in een giga-boerenschuur ontvangen waar de heerlijke geur van vers gemaaid gras je al tegemoet komt als je de massale deuren opent.

    'J. En E. Hebben een Mongoolse dochter'. Ook al weer zo'n "Peerse zin" die bij mij veel vragen oproep. Was de mongoolse man die op bezoek was haar biologische vader? Was een van de twee vrouwen haar biologische moeder? De namen van de gastgevers doen niet vermoeden dat een van beiden een mongoolse achtergrond zou kunnen hebben.

    Zou het zo kunnen zijn dat een Franse dame ooit een innige relatie heeft gehad met een Mongoolse mijnheer en dat daaruit een kleptomaan Mongools meisje werd geboren?
  3. Okkie:
    19 augustus 2016
    Ik was nog niet helemaal klaar, de tekst floepte ineens weg...

    Hoe het ook dan ook in mekaar steekt, jouw verhalen blijven voor mij voer tot overpeinzing, al dan niet in spirituele zin.
    Nogmaals weer eens bedankt en maak er wat van vandaag!
  4. Okkie:
    19 augustus 2016
    Ik zie dat je de tekst in je blog hebt aangepast, 'mongools' is inmiddels gewijzigd in 'syndroom van Down'..... Foei Peter, ik was werkelijk ervan uitgegaan dat de mensen uit Mongolië kwamen omdat ik werkelijk niemand ken die nog die ouderwetse omschrijving gebruikt om mensen met het syndroom van Down te omschrijven.

    Driewerf foei!
    Okkie
  5. Henk renting:
    19 augustus 2016
    zo zie je maar weer eens Peer, pas op voor Okkie !
  6. Harrie:
    21 augustus 2016
    Peter, volgens mij geniet je enorm van alles wat je overkomt. Blijf dat doen. Harrie
  7. Mien van der Mijl:
    22 augustus 2016
    Ben beetje ongerust. 2 dagen geen verslag. Alles ok Peter?