Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 65
17 augustus 2016 - La Réole, Frankrijk
Vandaag was het een spirituele dag. Het begon niet erg spiritueel met een ontbijt met Maggie. Ze had koffie gezet, maar drinkt zelf nooit koffie. Dat is altijd gevaarlijk en jawel hoor de koffie was niet te drinken, slappe loerie. Ze was bovendien gespannen want de President van het Franse Santiagogenootschap kwam vandaag haar gite inspecteren. Ik heb maar gauw gemaakt dat ik wegkwam.
Gelukkig kon ik na 6 km in Montsegur goede koffie drinken. Op een vol terras zaten 2 pellegrina's die me uitnodigden bij hun aan tafel. Twee bloedserieuze Franse vriendinnen die samen van Vézelay naar Santiago lopen. Ze hadden heel hun reis tot in detail gepland, voor alle nachten onderdak gereserveerd, bagagetransport geregeld en zelfs al een vliegticket voor de terugreis gekocht. Bij iedere kerk stoppen ze om binnen te gaan zingen. Een wonderlijk stel.
Later op de dag zat ik bij een klein kerkje te lunchen toen Anne en Marie-Claire daar ook aankwamen. Helaas was de kerk gesloten en de dames besloten om naast mij op het bankje te gaan zingen. Ze hadden oude Latijnse pelgrimsteksten en zongen niet onverdienstelijk. Tot slot wilden ze Ultreya, een bekend pelgrimslied, zingen en vroegen of ik mee wilde zingen. Dat is niks voor mij maar ik kon moeilijk weigeren. Ik concentreerde me op de tekst en probeerde niet al te vals te zingen. Ineens stond er, uit het niets verschenen, een klein meisje voor ons met open mond naar het gezang te luisteren. "Je m'apelle Stella" zei ze, gaf ons alle drie een kusje op de wang en weg was ze. Een soort Mariaverschijning in het klein.
Geniet verder!!
Ik mis alleen de foto van Stella, maar dat had misschien het engelen moment verpest.
Waarschijnlijk zullen ze elkaar in het begin vol afgrijzen aankijken maar dan ineens geschiedt het wonder. Andrew spreekt Frans en de dames kunnen zich perfect in het Engels uitdrukken. Ze vertellen elkaar hoe men slaapzakken moet aanschaffen, routes moet plannen en Andrew leert de dames te vertrouwen en los te laten.
Als dan op het eind van die ontmoeting ineens lieve kleine Stella verschijnt dan vallen alle door Gods hand gestrooide puzzelstukjes in één vloeiende beweging in elkaar.
Hoe mooi zou dat kunnen zijn?
Loop ze.....
hopelijk heb je niet al te veel last van de blaar, loop ze joh en tot de volgende...