Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 54 en 55..
7 augustus 2016 - Thiviers, Frankrijk
Gisteren zijn we van Chalus naar La Coquille gelopen. Een kleine 20 km over wat ruiger bosachtig terrein. Het was een prachtige wandeling. In La Coquille sliepen we in een refuge van Les Amis de Saint Jacques. Edgar en Fabiënne, twee vrijwilligers uit de buurt van München, beheerden de gite. Na twee weken worden ze afgelost door twee nieuwe vrijwilligers. Ze waren met hun caravan op hun gemak uit München gekomen. Ja, je moet er wel wat voor over hebben om vrijwilliger bij Les Amis de Saint Jacques te zijn. Fabiënne kwam in het begin nogal stijf over. Bij het registreren, keurde ze bijna Monique's pelgrimspaspoort af. Dat heb ik nl. een keer via internet gekocht bij een privé persoon, en dat was niet de bedoeling.
Ook waren we bang dat we geen wijn zouden krijgen bij het eten. Dus zijn we nog gauw naar de supermarkt gegaan om een goede fles te kopen. Het eten begon met een gebed van Fabiënne. Daarna ontdooide de boel. We hebben Duits gesproken. Vooral Edgar was er blij mee want hij beheerst geen Frans. Edgar was verantwoordelijk voor de wijn en geheel tegen de verwachting in werd er royaal geschonken. Onder de aanrecht had hij een vaatje staan waaruit hij regelmatig ging tappen. En Fabiënne........ had prachtige verhalen. Ze heeft vijf Camino's gelopen en we hingen aan haar lippen. Vooral het verhaal van haar eerste was bijzonder. Hoe zo'n serieuze vrouw er toe komt om van de ene op de andere dag thuis te vertrekken, slecht voorbereid, met een totaal verkeerde oude rugzak die nog in de kelder lag. En dan tegen haar man zegt "ik vertrek en weet nog niet wanneer ik terug ben".
Wij zijn vanmorgen vertrokken met het bekende paar extra schoenen in de rugzak en de fles goede wijn! We zijn ermee naar Thiviers gelopen en op een camping geland in een houten huisje dat voor pelgrims vrijgehouden wordt. Vanavond gaat die fles wel op.
Het zijn inderdaad mooie foto's. Ik moet nog een weekje werken en vlieg dan naar Spanje om daar 2 wkn nada te doen.
En voor mij: Elke avond komt er verslagje binnen en ik lees het nog even in mijn bedje, een verhaaltje voor het slapen gaan.
Ik begin het al te missen als je eens overslaat.. haha
Een tijdje geleden sprak je over een Oosterbuur die de deur van zijn camper als een pistoolloop op jouw tentje had gericht.
Nu lees ik weer dat deze aardige vrijwilligers -sarcastisch bedoeld waarschijnlijk- er veel voor over moest hebben om met hun (ook weer) camper in La Coquille te geraken.
Daarna was er de angst dat deze twee mensen niet op het idee waren gekomen om bij de maaltijd wijn te serveren. Onterecht, onterecht want zowaar onder het aanrecht was het geestrijke vocht verstopt dat dan ook nog eens met volle hand in jullie gulzige glazen werd geschonken.
De omschrijving van de vrouw was 'stijfjes' en serieus. Niet echt een gezellige boel zou ik zeggen en dan draait het toch later op de avond weer ten goede.
Jullie hadden misschien die verschrikkelijke lekkere wijn achter kunnen laten als boetedoening.... Nu heb je dus weer met extra gewicht verder moeten/willen lopen.
Damned!