Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 40

23 juli 2016 - Bouzais, Frankrijk

Vandaag was een dag voor Monique om te acclimatiseren. We zijn naar de Abdij van Noirlac geweest, die hier vlak in de buurt ligt. Een imposant bouwwerk uit 1150. De ene ruimte is nog mooier dan de andere. We hebben daar een paar uur onze ogen uitgekeken. Daarna een veilige parkeerplaats gezocht voor Monique's auto, waar die drie weken kan blijven staan. 

Er bleef niet veel tijd over om te lopen. Dat was ook niet nodig want de eerstvolgende pelgrimsrefuge lag op 5 km afstand in Bouzais. Een plaatsje dat in het geometrische centrum van Frankrijk ligt. We werden daar opgewacht door onze hospitalieres Patrick en Dominique. Het was meteen een gezellige boel. We kregen een biertje met vers gebakken crêpes, de overbuurvrouw kwam gebak brengen en buurman Jean kwam ook een biertje drinken. Even later arriveerde een jong Frans gezin met twee kleine kinderen die vroegen of ze hun tent op mochten zetten. Natuurlijk kon dat en de kinderen kregen er ook nog crêpes bij.

'S Avonds hebben we heerlijk gegeten op dit idyllische plekje midden in Frankrijk met Patrick en Dominique. Twee ontzettend aardige mensen die er alles voor deden om het ons naar de zin te maken. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Harry Ansems:
    24 juli 2016
    Het wordt steeds gezelliger, geloof ik. Groeten, ook aan Monique.
  2. Okkie:
    28 juli 2016
    Het lijkt alsof er alleen maar leuke, lieve, aardige, mooie, interessante, gulle, genereuze, intelligente en welke andere bijvoeglijke naamwoorden kunnen we nog bedenken om aan te geven wat voor soort mensen jij/jullie op 'het pad' aantreffen.

    Geef je ons een vertekend beeld?
    Ben je inmiddels zo gegroeid dat alle minder positieve eigenschappen van de 'normale mens' wegvallen?

    Let er even op dat je straks niet meer hoeft te lopen maar dat je vanzelf naar je einddoel zweeft! In Griekenland heb je van die vliegboten die het water niet raken en toch op hun bestemming terecht komen......

    Hemels genot, volgens mij is dat de naam van een nagerecht maar die houd ik er maar even in voor jouw "lijdensweg".
    Leuk, om zo achter elkaar je blogs te lezen en weer even te mogen meegenieten.....