Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 93
14 september 2016 - Frómista, Spanje
Vandaag hield de Meseta zich rustig. Er stond wel een straffe westenwind waar je de hele dag tegenop liep, wat de 25 km naar Fromista nog best zwaar maakte. Bij tijd en wijle liet de Meseta zich van zijn mooiste kant zien. Onbeschrijflijk mooie zonovergoten vergezichten met grillige schaduwpartijen van de wolken.
Vandaag ben ik tot tweemaal toe in een bijzonder gezelschap terecht gekomen. De eerste keer hoorde ik drie jongelui voor me Nederlands praten en ik sprak ze aan. Ze waren met een reisgezelschap uit Burgos vertrokken en liepen tot Santiago waarbij ze ook stukken met de bus deden. Ze sliepen steeds op campings en er werd voor hen gekookt. Toen ik vroeg naar de reisorganisatie zeiden ze wat vaag dat het een groep uit Ermelo was. Later in Fromista zag ik ze op een terras en ging bij ze zitten. Ik raakte met Trudy in gesprek die als vrijwilligster de groep begeleidde. Ook Trudy bleef wat vaag over de groep. Tot slot kwam het hoge woord eruit. Het was een project van de GGZ.
De tweede keer was in de kerk van Fromista. Ik zag dat er een mis bezig was en dacht dat het de pelgrimsmis was. Toen ik aansloot verbaasde ik me erover dat de mis in het Frans was en dat de aanwezigen luidkeels in het Frans meezongen. Na de mis zei de pastoor dat belangstellenden in de Sacristie een speciale stempel konden krijgen. Ik daar naartoe met mijn pelgrimspaspoort. Weer werd er alleen Frans gesproken. Toen ik de kerk uitliep werd iedereen in twee grote touringcars gedirigeerd. Bleek het een soort reisje naar Lourdes te zijn voor Fransen, maar dan naar de Camino.
Wat een verschil, deze Meseta, vergeleken met die in de meivakantie. Ineke en ik hebben die toen 10 dagen gefietst, van Burgos naar León. Het was groen en koolzaadgeel was overal te zien.
Buen Camino!
Ongekende talenten en een niet te stuiten doorzettingsvermogen hebben blijkbaar altijd gesluimerd en zijn na hele vele jaren uiteindelijk tot wasdom gekomen.
Wat zou Trudy blij zijn als jij wat vaker je gezicht zou laten zien aan de jonge mensen die ze onder haar hoede heeft. Een mooier en beter voorbeeld van alles wat zij ze bij probeert te brengen kan ze daar niet meer tegenkomen.....
Loop ze!
Neen dan de eenzame pelgrim geheel te voet, elke dag in weer en wind, alleen met zijn gedachten en bekommernissen, alle obstakels overwinnend en inmiddels bijna aangekomen bij zijn doel.
Hou vol Peer, ik blijf me verbazen en verheugen over je verteltrant en inderdaad prachtige sfeer fotos - wat een belevenis moet dit voor je zijn....!