Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 48

Vannacht hebben we geslapen in een commerciële gite. We hadden een prima kamer maar de sfeer was toch net iets anders. We werden verzocht om om 9:00 uur de kamer te verlaten. Een kwartier vantevoren werd het koffieapparaat uitgezet en om 9:00 uur ging de WIFI uit. De (Engelse) eigenaresse vertelde dat er een keer twee 80 jarige nonnen uitgeput midden op de dag onaangekondigd aankwamen, terwijl zij op het punt stond te gaan lunchen. Nou ze heeft het de dames wel laten merken dat ze daar niet van gediend was. Ze had ze overigens wel toegelaten in haar gite. 

We moesten vandaag 20 km lopen bij 22 graden. Dus goed te toen. Halverwege kwamen we het Belgische stelletje tegen dat pauze hield bij een kerkje. Naast het kerkje stond een indrukwekkend huis. Terwijl wij aan het kletsen waren met de Belgen kwam er een statige dame uit het huis die vroeg of we iets wilden drinken. Omdat, zoals vaker, alle café's vanochtend gesloten waren, had ik wel zin in koffie. Dat was prima en ze nodigde ons allemaal uit om in haar tuin koffie te komen drinken. Daar bleken vier generaties van de familie aanwezig te zijn om samen de vakantie door te brengen. Later in de week werden nog meer familieleden verwacht. Er ontspon zich een geanimeerd gesprek met de aanwezige familie op een terras met uitzicht op een tuin waar we in Nederland alleen van kunnen dromen. De gastvrouw en haar man waren ex-industriëlen uit Parijs die hier hun buitenhuis hadden. Mevrouw was overigens al 95 wat ik nooit gedacht had. Wat een charmante verschijning. 

We hadden wel uren kunnen blijven zitten. Maar ja de plicht van de pelgrim, om naar Santiago te lopen, riep.