Peter's Camino naar Santiago de Compostela, dag 18

1 juli 2016 - Champillon, Frankrijk

Vannacht in Reims heb ik in de Jeugdherberg geslapen. Het ontbijt was niet bepaald rustig. Er zat een grote Duitse motorclub met allemaal getatoeëerde, luidruchtige mannen en er renden kinderen rond met veel kabaal. Misschien ben ik toch te oud voor een jeugdherberg?

Gisteren had ik nog een bijzonder diner in Reims. Ik had een Indisch restaurant ontdekt. Door mijn ontmoeting met Oscar en Hans kwam ik daar pas tegen 9 u. binnen. De eigenaar wilde nog wel iets maken maar het moest snel. Ik bestelde wat voor hem het makkelijkste was. Al heel snel kreeg ik mijn eten en geen witte maar rode wijn want de witte was op. Vervolgens moest hij een bestelling gaan bezorgen en liet mij moederziel alleen in het restaurant achter. Hij bleef wel een half uur weg en ik heb op mijn gemak mijn kip marsala, rijst en naanbrood opgesmikkeld. Toen hij eindelijk terugkwam, kreeg ik nog een glas wijn van de zaak voor het oppassen en een dessert. Heerlijk gegeten!

O ja, vandaag ook nog 29 km gelopen tot Champillon, vlak bij de Champagnestad Epernay. Ik slaap bij een boer waarmee ik samen voetballen heb gekeken. Wat jammer voor de Belgen. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Mien van der Mijl:
    2 juli 2016
    Ja,superjammer voor België. Weet eigenlijk nog niet goed voor welk land ik nu moet gaan.
    Wat geweldig dat het nog bestaat dat iemand een vreemde zomaar alleen in zijn huis kan laten. Was de hele wereld maar zo!!!
    Wat ik me eigenlijk afvraag:heb jij ook wel eens een "rustdag" ingepland?
  2. Willemien:
    2 juli 2016
    Nu je er toch bent zou ik wel even lekker wat champagnehuisjes afgaan. Er liggen er genoeg in Epernay en omstreken. Het voordeel van lopen is bovendien dat je niet meer hoeft te rijden :) Proost!
  3. Okkie:
    2 juli 2016
    Heel er jammer voor het EK dat de Belgen eruit zijn gewipt. Was al zo blij dat we voor België konden juichen omdat NL nooit mee mocht doen en Zweden er inmiddels ook uit lag. Hebben we vanavond alleen nog Italië over om voor te gaan maar ik voel toch meer voor een finale IJsland-Wales. We zullen het zien.....

    Ontroerend om te lezen dat jij op de toko mocht passen. "Zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten" gaat hier wel heel letterlijk op. Je hebt hem natuurlijk meteen in je hart gesloten hoop ik.

    Hoe is het weer inmiddels? Geen onweersbuien of hagelstenen of wat dan ook voor onaangenaam gedoe van boven? Als je nu al die schitterende godshuizen blijft bezoeken (niet langs wandelen) dan zal De Heer zeker en vast met je mee blijven stappen.

    Veel succes weer gewenst.
    Arrivederci!
  4. Ger Lenssen:
    2 juli 2016
    Hoi Peter,

    Met toeval kom ik terecht op je blog. Mooi te lezen dat je "ongerwaeg" bent.
    Ik wens je heel veel succes verder op je pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
    En ik ga je zeker volgen verder. Zelf ben ik weer een paar dagen thuis, na mijn pelgrimstocht naar Rome dit jaar te hebben afgerond.
    Buen Camino.

    Ger Lenssen van oppe Ruiver.
  5. Jos Fassaert:
    2 juli 2016
    Hoi Peter,
    Lees iedere dag jouw verhaal met alle wederwaardigheden en ben erg onder de indruk van wat je allemaal meemaakt en natuurlijk ook de afstanden die je loopt. Drink niet te veel champagne wat als het naar de benen zakt heb je er alleen maar last van. Het valt toch best wel mee met die Fransen, toch wel heel erg aardig , zeker daar op jouw route.
    Ik hoop dat de weergoden jou verder goed gezind blijven, succes verder en tot ziens.
  6. Hans beenen:
    5 juli 2016
    ha Peter,
    het blijft mooi om te lezen hoe het jou vergaat, m.n. ook de hartelijkheid die je onderweg ontmoet en die je zo treffend weet te waarderen. Je blijft wel gestaag aan de wandel. Ondertussen schrijf je ook over de plaatsen die voor mij de eerste kennismaking met Frankrijk waren. Ook dat is leuk om op deze wijze te herbelven. En voor de Belgen? Och ja, ik heb hier in Canada in de Abbey Arms (Engelse pub) gekeken, alleen maar Wales-fans. Helaas heb ik dat virus overgenomen. En Roger Federer krijgt zijn laatste kans om Wimbledon te winnen...
    Doei en tot de volgende keer,

    Hans,
    nu in Oakville